Herkesin bu türlü çok oynama fırsatı bulamamış olsa da uzaktan sevip saydığı birtakım oyun serileri vardır. Benim için de meşhur J-RYO Suikoden serisi bunlardan biriydi. (PS Vita’nın marketi kapanacak dediklerinde alıp kenara koydum gerçi, bir orta fırsat bulup bakacağım) E haliyle 2020 yazında Suikoden’in babası diyebileceğimiz Yoshitaka Murayama serinin manevî takipçisi olacak bir oyun duyurduğunda önümü ilikledim ister istemez. Suikoden’in haklarını Konami’de bırakmak durumunda kalan Murayama’nın serinin dönüş yolunu gözleyen hayranların da dayanağıyla süratle Kickstarter’dan fonlanan Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes ile bu türlü tanıştık işte. Ekrana cüzdan fırlatmalı birtakım aksiyonlardan sonra birkaç gün içerisinde hiç de şaşırtmayan biçimde uzatmalı gayelerden biri olan yan oyun projesi de fonlandı. Eiyuden Chronicle: Rising o yan oyunun ta kendisi. Ana yemek değil, orası kesin ancak yemeğin öncesinde gelen aperatif aslında. Karnınızı güzelce doyurmuyor tahminen lakin ana yemeği beklerken açlıktan kıvranmanızın önüne geçiyor bir modül.
Hundred Heroes’un dünyasını ve karakterlerini önden biraz tanıtma hedefli Rising’in merkezinde kasaba geliştirme mekanikleri yatıyor. Tabanın bir üst katmanında aksiyonun öne çıktığı platform kısımları var, üstüne de çok yavaşça J-RYO tozu serpiştirilmiş. Vaktinde babasının bulmuş olduğundan daha büyük bir odak lensini bulmak gayesiyle maceracıların yeni uğrak noktası olan New Nevaeh’e gelen CJ oyunun üç başrolünden bir tanesi. Kasabanın altında yatan hazineleri keşfetmek ve yağmalamak CJ üzere maceracıların en büyük gözdesi lakin natürel bu perperişan yıkıntıya da kasaba demeye bin şahit lazım bir yandan. Binalar bakımsızlıktan kırılıp dökülüyor, meydandaki ikonik saat kulesi bile son sarsıntılarla çöküp moloz yığını haline gelmiş, kalkıp bir süpüreni yok… Ortam böyleyken kasabaya akın eden maceracıların oturup dinlenebileceği bir han bile yok kestirim edersiniz ki. Bu da yetmezmiş üzere kasabanın muhtar vekili buralarda maceracılık yapmak için lisans satın almamız gerektiğini ve bulduğumuz hazinelerden kasabanın da hisse alacağını söylüyor! Lisans için istediği insanlık dışı fiyatı oyun boyunca bir ortada görmenizin sıkıntı olduğu da hesaba katılırsa öbür bir yol buluyoruz alışılmış ki. Kasaba ahalisine yardım ederek hizmetlerimiz karşılığında mühür toplayıp da muhtarın bize verdiği kartı doldurabilirsek lisansı bedavaya getirebiliyoruz. Natürel kasabanın az evvel tanım ettiğim halinden de anlayacağınız üzere kartı doldurmak o denli kolay ve çabuk hallolacak bir sıkıntı değil, kasaba eşrafının istekleri ve kederleri de bitmek bilmiyor…
Bu noktada oyun aslında epeyce minimal bir döngüye sokuyor sizi: Misyon al, maceraya çık, kaynak topla, düşman öldür, kasabaya dön ve misyonu tamamlayıp lisansa mührü bas. Bunun dışına çıkmıyorsunuz ve lisansınızı en bir üstün biçimde doldurup çerçeveletmek istiyorsanız yapmanız gereken toplam ayak işi sayısı… 160. Olağanda çok süratli bir halde sıkabilecek bu döngü neden bilmiyorum lakin beni yakalamayı başardı. Tahminen karakterlerin eğlenceli olması, tahminen Hundred Heroes öncesi oyunun dünyasını daha güzel manaya hevesim tahminen de vazifelerin hiçbirinin o denli sizi saatlerce uğraştıracak kuvvetli şeyler olmaması oyunun beni çekmesini sağladı. Hatta bazen bu türlü kasabaya gelip de “Ya bana üç tane gümüş madeni lazım” diyene direkt “Var esasen bende, al!” diye saniyeler içerisinde istediğini verip mührü toplamak ya da birikmiş misyonları seri teslim etmek sizi o döngünün içinde daha kolay bir formda kaybolmaya itiyor. Eh, yaptıklarınızın sonucunu da kasabada direkt görüyorsunuz. Siz millete kasabayı yine inşa etmelerini sağlayacak materyalleri getirdikçe binalar tamir ediliyor, yenileri açılıyor; kasaba büyüyüp geliştikçe imkanlar, dükkânlar artıyor… Bundan da herkes çıkar sağlıyor doğal. Maceracılar aksiyon ortasında girip dinlenip karınlarını doyurabilecekleri, silahlarını tamir ettirip büyülü eşyalara ulaşabileceği dükkânlara kavuşuyorlar; kasaba halkı için de iktisat çılgınca canlanıyor.
O ne biçim muhtarmış ya?
Muhtar vekili dediğim karakter de gözünüzde muhtemelen canlanan imajdan bir oldukça farklı; ergenliğe daha yeni ermiş, mavi saçlı kitap kurdu bir kız zira kelam konusu olan. Kendisi oyun boyunca en çok muhatap olacağınız ve yanınızdan ayrılmayacak karakterlerden birisi zati. Bir başkası de Kanguru-insan karışımı bir paralı asker olan Garoo. Bu üçlünün dinamiği, muhabbetleri ve kıssaları çok beğenilen kurgulanmış; oynadıkça gittikçe daha da çok ısınıyorsunuz üçüne de. Bu üçünün hem kasabayı geliştirip kalkındırma ve dünyanın kalanına açılmasını sağlama hem de yerleşkenin altındaki höyükte kapalı sırları ortaya çıkartmaya çalışması derken size çok da uzun olmayan (çok oyalanarak oynarsanız bile 15-20 saat anca) bir öykü anlatıyor Rising.
Bu ortada başta bunun aksiyonun öne çıktığı bir oyun olduğunu söylemiştim; yönettiğimiz üç karakterin de birbirinden farklı özellikleri olması ve çok kolay bir denetim şemasıyla bir parmaktan daha derin bir oynanış sunuyor olması güzel hakikaten. CJ en atletik ve süratli karakteriniz olduğundan genelde onu denetim ediyor olacaksınız, çünkü dövüşlerde süratli ve sert kombolar yapmasının yanında çift zıplama üzere yetenekleriyle platform kısımlarında da parlıyor. Garoo daha ağır, vurdu mu göçürten bir karakter. Düşmanın taarruzlarını (zamanında basabilirseniz) büsbütün bloklayıp karşı akın yapma üzere bir hoşluğa de sahip. Birtakım bosslarda onların size fırlattığı şeyleri geri yansıtmasıyla hayati rol oynayabiliyor. Isha’ysa grubun büyücüsü rolünü üsleniyor. Havada süzülme ve ışınlanma yeteneklerine ek olarak savaşlarda taktığınız elemental rüne nazaran taarruzları da değişiyor. Bu üç karakter ortasında onlara atalı olan tuşa basarak geçiş yapabiliyorsunuz. Hatta ilerlerde zamanlamasını hoş tutturduğunuz taktirde “Link Attack” denilen birbirine bağlı vuruşlarla düşmanı adeta paramparça ediyorsunuz.
Bunu biraz daha açayım: Ben klavyeyle oynadığımdan CJ Z, Garoo X, Isha da C tuşlarına atalıydı. Z’ye bastığımda CJ taarruzlarına başlıyordu. Tam hücum animasyonu gerçekleştiğinde X’e baarsanız bu sefer Garoo link saldırısına başlıyor; sonra tam onun animasyonu gerçekleştiğinde C’ye basarsanız da Isha saldırıyor vs… Yapabileceğiniz ilişkili ataklar lisans kartını her tamamladığınızda 1 artıyor; oyunu bitirip tüm yan misyonları yaparsanız da160 mühür karşılığında bunu sınırsız halde devam ettirmenizi sağlayan bir eşya alabiliyorsunuz. Bu Link Attack mekaniğinin dışında oyunun aksiyon kısmında rol oynayan bir öteki etmen elementler. Toprak, Elektrik, Buz ve Ateş halinde toplayacağınız rünlerle ataklarınızı ve savunmalarınızı şekillendirebiliyorsunuz; birebir vakitte birtakım bilinmeyen bölgelere de ulaşmak için tekrar belirli tipte akınlar kullanarak yolunuzu tıkayan manileri parçalayabiliyorsunuz.
Kelamın özü, Eiyuden Chronicle: Rising şayet beklentilerinizi gerçek ayarlayarak oynarsanız eğlenceli olabilen bir oyun. İnternette çok fazla olumsuz yorum da gördüm -ki kısmen haklı oldukları yanlar da yok değil lakin bunun asıl oyuna hazırlık için yapılmış bir orta oyun olduğunu da unutuyorlar güya vakit zaman. Çeşidi bile farklı olacak (Sıra Tabanlı Strateji) Hundred Heroes’a “Ohooo, o da bunun üzere olacaksa…” diye şimdiden giydirmeye başlamak biraz yersiz yani. Ha, beklentilerinizi gerçek ayarlayıp “O gelene kadar bununla oyalanalım biraz” derseniz 160 TL üzere nispeten uygun bir fiyata (Kickstarter’a girdiyseniz daha da ucuza hatta), başta da dediğim üzere çok lezzetli bir aperatif lakin karşınızdaki. Ha, Game Pass’e dahil olduğunu da unutmadan eklemiş olayım…
“A Quiet Place” şu sese hassas olan yaratıkların olduğu sinema değil miydi ya? Evet öyleydi ancak tıpkı vakitte da Hundred Heroes’un 4,5 milyon dolarlık son Kickstarter maksadının kod ismiydi. Bu maksat karşılandığı vakit kayıt evraklarının Hundred Heroes’a da aktarılabileceği ve iki oyun ortasında paslaşmalar olacağı açıklanmıştı. Şimdi bu paslaşmaların ne ve nasıl olacağı konusunda ser verip sır vermiş değiller ancak Rising’de gördüğümüz kimi karakterlerin ana oyunda da karşımıza çıkacağını biliyoruz. Kimleri biliyoruz? Outlander Lane’in yapılmasının gazını veren, tüccarlar ve maceracıların temsilciliğini yapan Gocteau’yu mesela. Sonracığıma oyunun başlarında tanıştığımız ve daha sonra New Nevaeh’te dükkân açan cici kuş Squash ve Sailor Moon’dan fırlama saf büyücü kız Mellore’u biliyoruz… Muhtemelen dahası da vardır alışılmış, potansiyeli bu türlü dolgunken bunlarla sonlu kalacaklarını sanmam. Hatta CJ, Garoo ve Isha’nın hâlâ anlatacak kıssaları varken tekrar gözükmeyeceklerini düşünmek saflık olur herhalde… Mellore’u kandırabilirsiniz ancak biz yemeyiz. |