Nintendo oyunlarının en sevdiğim yanı rastgele bir konspeti alıp kendilerine ilişkin bir farklı bir şeye dönüştürebiliyorlar. Golf ve tenis hayatta izlemem lakin Mario’nun tenis ve golf oyunları arkadaşlarımla birlikte oynadığım en eğlenceli oyunlardandır. Futbolu takip ediyorum palavra söylemeyeyim lakin Mario Strikers’ı Gamecube’de oynadığımda aklıma bildiğimiz manasıyla futbol gelmiyordu. Bir kale ve top var fakat gerisinin futbolla alakası yok. Mario Strikers Battle League de tıpkı formülü uyguluyor. Yalnızca oyunlarda olan o “kontrollü kaos” ölçeğinin ibresi biraz daha kaos istikametine kaymış.
Eğer Gamecube yahut Wii’de Mario Strikers oynamadıysanız bu seriye en çok benzeyen oyun Goal 3 ( Kunio Kun No Nekketsu Soccer League) olabilir. Oyunda özel vuruşlar var, faul yapmak hür değil gerekli de hatta. Bütün bunların üstüne durumdan duruma saha içi kaosla da boğuşmak gerekiyor. Bunu makûs bir şey üzere söylemiyorum. Topu alırken bir anda Donkey Kong tarafından duvara yapıştırılmak yahut üzerime devasa bir bomba gelmesi alıştıktan sonra o kadar makus gelmiyor inanın. Aslında bu patlamalı, kaydırmalı özel eşyaların gelmesinin de bir mantığı var. Toplu karakterlere her türlü şiddet mubah lakin Prenses Peach’e durup dururken omuz atarsanız taraftar bundan rahatsız oluyor rakip kadroya eşyalar vermeye başlıyor. Yani sert oynamak bir taktik olsa da bunun geri dönüşünü de göze almak gerekiyor. Atılacak bir gole kıyasla rakip gruba gidecek pahalı bir eşya sorun olmasa da rakibe daima mühimmat sağlamanın manası da yok.
Süper vuruşlarıysa daima yapmak mümkün değil. Alana düşen güç küresini kim kaparsa, o üstün şut çekebiliyor hale geliyor. Bu vuruşlar kurtarılamaz değil ve kaleye olan uzaklığa nazaran kesin gol olan o kusursuz şutu atmak zorlaşıyor. “Süper enerji” olarak tanımlayacağım bu güçlendirmenin geldiği vakit da hem savunma yapmak hem de ofans çok eğlenceli oluyor. Savunuyorsanız rakibin olabildiğince çabuk şut çekmek isteyeceğini öngörerek daha sert oynamanız gerekiyor. Saldırırken de o güç bitmeden olabildiğince çabuk girmek gerekiyor rakip alana.
Üç top bir penaltı
Serinin evvelki oyunlarından üç değerli farklı var. Evvelden bir ana karakter seçip yanına üç yancı alırken artık bütün kadrosu Mario ailesinin fertleriyle doldurmak mümkün. Örneğin Bowser’ın, Wario’nun, Waluigi’nin olduğu bir “gerçek kötüler” ekibi kurmak istiyorsanız bu pek mümkün. Öteki farksa arenanın eski oyunlara nazaran çok fakat çok daha dar olması. Eski Mario Strikers oyunlarında topu aldığınız vakit, rakibe karşı konum almak yahut pas atacağınız oyuncuya yaklaşmak için çokça vaktiniz varken burada her konumda en az iki rakiple karşı karşıya geliyorsunuz. Son olarak en değerli değişiklikse eşya sistemi olmuş. Her karakterin sürat, güç, şut üzere belli özellikleri var. Genel olarak her karakter ortalamaya yakın istikrarlı yapıdalar, örneğin Christiano Ronaldo üzere çok süratli kimsenin yakalamayacağı bir karakter yok. Bu türlü biri olmasını istiyorsanız, turnuva ve maçlardan gelen puanlarla karakterlere yeni forma zırhları açmak mümkün oluyor. Bu zırhların elbette götürüleri oluyor. Örneğin sürat bonusu veren bir kask bu sefer şut tekniğini azaltıyor. O yüzden 25 yetenek puanının tamamını doldurmuş bir karakter öteki istikametlerden önemli manada aksar halde olabiliyor.
Battle League içerik olarak da beni hayal kırıklığına uğratmadı. Çevirimiçi maç yapabilmek bile başlı başına oyunun ömrünü 5-6 ay arttırıyor. Bir de bunun üstüne kupalar ve açılabilir zırh modülleri gelince, bütün içeriği sindirmek isteyen oyuncuların Mario Strikers’a çokça vakit harcayacaklarını öngörmek güç değil. Biliyorsunuz Nintendo’nun oyunlarını çıkışlarından yıllar sonra fiyatsız içeriklerle desteklemek üzere bir huyu var. Bu yüzden “Mario Strikers aldık 3 günde yapacak bir şey kalmadı” üzere bir durumun başınıza gelmeyeceğinden eminim.
Prensesin kramponunu kim çaldı?
Benim oyunla ilgili tek ve en büyük sorunum, Nintendo oyunlarına kıyasla biraz fazla “kontrolsüz” kaos olması. Saha nitekim çok dar ve rakiplerinizi geçmek, taarruzlardan kaçmak biraz bahta bakıyor. Evvelki oyunlarda güzel bir pas ve bir defansı geçerek bir anda kaleci ile karşı karşıya kalmak mümkünken Battle League için bunu söylemek güç. Eski oyunlarda da halı saha havası vardı lakin bu biraz daha minyatür halı alana dönmüş resmen. Tıpkı biçimde gelen eşyalar da sahanın daralması nedeniyle eskisine oranla çok daha tesirli hale gelmişler. Bir bomba atınca mesela en az 2-3 kişi yere devriliveriyor. Eşyaların bu kadar tesirli hale gelmesi, kaçış zıplamaları, şut atar üzere yapıp kaçmalar üzere oyunu öğrendikçe gelen ustalık atılımlarını etkisiz hale getirmiş.
Mario Strikers Battle League hem çevirimiçi oynama seçenekleri hem de çokça içeriğiyle beni memnun etmiş olsa da “Oynaması sıkıntı öğrenmesi kolay” Nintendo formülünün biraz dışına çıkması nedeniyle tam manasıyla içime sinen bir oyun olamadı. Alırsanız güzel vakit geçireceğinize kuşkum yok lakin benim üniversite yıllarında Gamecube ile yaşadığım üzere daima geceli gündüzlü oynadığımız o tecrübesi veremeyebilir. Bir futbol oyunu yahut kısmen daha teknik bir oyun bekleyen oyuncular bir nebze hayal kırıklığına uğrayabilirler lakin Mario Strikers’ın bir parti oyunu olarak hâlâ büyük bir potansiyeli var.