Supermassive Games 2015 tarihli Until Dawn’dan sonra tekrar birebir çeşitte dört oyun geliştirdi. Ortadan geçen 7 sene, 4 oyun ve adamlar hala gözleri balık üzere bakan karakterlere bir tahlil bulamadı! İnanılmaz!
Until Dawn bence Supermassive Games’in en düzgün oyunuydu, görmediğim bir şeyi kalmasın diye tekraren bitirdim ve her seferinde da keyif aldım. Lakin The Dark Pictures Anthology’de tıpkı başarıyı tekrarlayamadı bence Supermassive. The Quarry ise TDPA’dan güzel, Until Dawn’dan berbat bir oyun bence.
Oyuna saydırmadan evvel şunu bir içimden atayım. Yahu şu oyunun geliştirmesi bittikten sonra QA’dan geçmiyor mu, testler yapılmıyor mu? Bir Allah’ın kulu da çıkıp “lan bu Max’in gözleri neden karşıya değil de Laura’nın boynuna hakikat bakıyor” demedi mi? Hayır az evvel adamın arabayı kullandığını görmesem “herhalde görme engelli” falan diyeceğim. Neyse ki başka karakterler durumu bayağı bir toparladı ancak daha birinci dakikadan bu türlü bir hayal kırıklığı da oyuna ön yargıyla başlamama neden oldu işte.
Bir sonraki hit oyun ne vakit Supermassive?
Halbuki benim The Quarry’den beklentilerim bir oldukça yüksekti. Teen slasher sinemalarını severim, hele işin içinde yaz kampı falan varsa daha da severim. Küçüklükten beri 13. Cuma hayranıyım sonuçta. Hele bir de bu oyunu The Dark Anthology’e sokmadıklarında uygunca umutlandım, herhalde kaygı ögesi yeterlice yüksek olacak dedim. Meh.
Aslında The Quarry kötü da başlamadı. En başta orman sekansı pek hoştu, korkutucu bir oyun olacak havası verdi. Sonra kendimizi Hackett’s Quarry’de bulduk, oyunun giriş kısmı tamamlandı ve başka yedi karakterin olduğu kısma geçtik. Bundan sonra yaklaşık 2-3 saatlik bir uyku resitali başladı işte. Karakterleri tanıyalım, gençler ortasındaki cinsel çekimlere şahit olalım, kim kimin kuyusunu kazıyor öğrenelim, kıskançlıklar, ergenlikler falan derken bir an “herhalde oyun bundan ibaret” diye düşünüp bırakasım bile geldi. Neyse ki o denli değilmiş, oyunun ikinci yarısı bir epey hareketli ancak işte daha birinci saatten oyuncuyu kaybetmek de olmaz ki…
The Quarry hakikaten de sinema üzere oyun. Oynanış kısmı önemli manada az. Tıbbın öteki oyunlarında da azdı tahminen ancak güya onlarda daha çok şey yaptığımızı hissediyorduk. Bunda ise yürüyoruz. Ha bir de koşuyoruz. Yürürken ilgilenilecek bir şey görünce parlıyor zati, koşarken falan da işte QTE sahneleri var. Hakikat vakitte başını eğ, nefesini tut falan üzere şeyler. Esasen şunun şurasında 6-7 saatlik bir öykü oynayacağız, denetimin oynanış açısından biraz daha bizde olmasını tercih ederdim. Olay yalnızca “şunu mu yaptın, bunu mu yaptın” sorusuna karşılık vermek olmamalıydı yani.
Hayat dediğin pamuk ipliğine bağlı, ayağınız takılsa birileri ziyan görüyor
The Quarry oynarken kendinize bir amaç koyabilirsiniz. “Herkesi hayatta tutacağım” diyebilirsin mesela, ya da “herkes gebersin nıhahaha” diyerek oynayabilirsiniz. Lakin sizin elinizde olmayan ya da sonucunu kestirmeniz mümkün olmayan seçimler yüzünden o an oynadığınız karakter değil de bir oburu ölünce insan sahiden hudut oluyor. İşin berbatı o ana kadar bunu düşünmeniz mümkün değil, yani olay “yaratık iki şahıstan birini yiyecek, hangisini kurtarırsın” üzere bir şey değil. Spoiler vermemek için ayrıntıya giremiyorum lakin yaptığım alakasız bir aksiyon sonucunda öteki bir karakterin yaratığa yem olmasını sevmedim ben. O denli olunca bu cins amaçları başarabilme bahtı da çok random bir hal alıyor. Açıkçası ben saldırmak ile koşmak ortasından koşmayı seçersem, karakterin koşarak kaçmasını beklerim, koşarken diğerlerini öldürtecek bir şeyler yapmasını değil.
Ha yeniden de Sezar’ın hakkını Sezar’a vereyim. Supermassive Games bu cins durumlar için bize üç adet ‘geri sarma’ hakkı vermiş. Sağ olsunlar. Efendim? Vermemişler mi? Nasıl yani, yoksa siz oyunun 70 TL daha kıymetli olan Deluxe sürümünü almamış mıydınız? Evet, Supermassive sahiden de bu özelliği Deluxe’e koymuş, fakat olağan versiyonda kullanmak için oyunu evvel bir sefer bitirmeniz gerekiyor. Yani birinci sefer için elinizde olmayan seçimlerin ceremesini çekmeniz lazım.
İnsan sevdiğini gömermiş
Neyse biraz da düzgün şeylerden bahsedeyim ki oyuna lanet okuduğum düşünülmesin. The Quarry hakikaten de çok sağlam bir oyuncu takımına sahip. Alien’ın Bishop’ı Lance Henriksen, şerif Ted Raimi, kampın sahibi David Arquette, Lin Shaye, Ariel Winter, Miles Robbins falan derken sahiden yıldızlar geçidi üzere bir takım var ve tümü de Hollywood kalitesinde performanslar sergilemişler. Karakterler ortasındaki diyaloglar vakit zaman acayip cheesy lakin bu tıp endişe sinemalarında de genelde bu türlü olur aslında. Kampta baltalı azılı bir katil varken gençler sevişecek yer arar, izleyiciye aptalca gelebilen muhabbetler yaparlar. Bu bakımdan da gerçekçi olmuş yani The Quarry. Karakter modellemeleri de genel olarak düzgün lakin işte başta söylediğim stilde bilhassa çoklu sahnelerde gözler yahut doku sapıtmaları yahut anlık performans düşüşleri yahut dudak senkronu kaymaları işin sinematik kısmına sağlam bir darbe indiriyor.
Sevdiğim bir başka kısım ise arayışın ödüllendirilmesi oldu. Bilhassa de oyunu yalnızca bir sefer oynamayı planlıyorsanız tüm yerleri ayrıntılı biçimde gezerek mümkün olduğunca çok ipucu toplamanızı öneririm, bunun oyunun sonuna önemli biçimde tesiri olacağını bilin yani. Benim üzere her şeyi toplamayı kendine vazife edinen bir oyuncuysanız bunun yalnızca kozmetik bir muvaffakiyet değil de oyuna tesir eden bir öge olduğunu görmeyi siz de seveceksiniz.
Vay be, nasıl da dolmuşum. Fakat bunun tek sebebi The Quarry’den beklentilerimin çok yüksek olması. Supermassive’in Until Dawn’ı geçebileceğini düşündüm, geçmesini umdum. O yüzden de hayal kırıklığım fazla oldu. Yoksa oyunu bitirdikten sonra neleri değiştirebilirim diye tekrar oynamaya başlamazdım, yani vaktimi boşa harcadığımı düşünmüş falan değilim. Anlattığı kıssa bakımından The Dark Pictures oyunlarından çok daha uygun, Until Dawn ile de baş başa çaba verir. Oynanış ise öteki oyunların gerisinde kalmış. 429 TL’lik fiyat etiketini düşününce fiyat performans oranının da düzgün olmadığını düşünüyorum lakin hoş bir indirime girerse öyküsü için en az bir kere oynanır diyorum.