Evvelden oyun incelemek inanın daha kolaydı. Hem bu kadar çok bağımsız üretimci olmadığı için çıkan oyun sayısı azdı hem de çeşit oyun cinsleri bu kadar homojen değildi. “Aksiyon”, “Spor” diye başlıklar atarak incelediğimiz oyunların yerini “First Person, Co-op, Roguelike” üzere cinsler aldı. Şayet Gunfire Reborn’u oynadıysanız aslında zaten bu cinsin ne olduğunu az çok biliyorsunuz. Borderlands’i dört kişi oynayıp yavaş yavaş ilerlemek yerine, süratlice oynayabileceğiniz küçük arena modüllerinde gelen düşmanları temizleyerek ilerleyebileceğiniz bir oyun yapmak açıkçası çok makul. Mythforce da bu tıbbın yolcusu. Lakin bunu yaparken hem bir tık daha sıkıntı yapısı hem de gördüğüm en tatlı görsel lisan ile birleştiriyor.
Mythforce’un aslında çok enteresan bir şekli var. Oyun He-man vari bir dünyada geçiyor. Görsellerine birkaç saniye bakınca zati anlamışsınızdır, oyunun görsel lisanı resmen Masters of the Universe serisinden çıkagelmiş. Kahramanları, düşmanları, ortamdaki nesneleri alın He-Man’e koyun asla sırıtmaz. Oyunun kendisinde ise bir He-man üzere güçlü bir karakter yok. Tema biraz daha üstün güçlü kahramanın olmadığı bir dünyada yan karakterler güçlerini birleştirerek hayatta kalabilirler miydi başında geçiyor.
İleride değişir mi bilmiyorum lakin Mythforce çok net bir formda dört kişi oynanmak için tasarlanmış; tek kişi oynayabiliyor olsanız da asıl keyfi Co-Op’ta çıkıyor. Bu oyun çok net bir formda dört kişi oynanmak için tasarlanmış. Şövalye Victoria tank misyonu güderken, büyücü Maggie alan denetimi sağlıyor. Rico ve Hawkins ise asıl hasarı vuran karakterler olmuşlar. Şahsi tecrübelerime nazaran bilhassa kısım canavarlarına karşı oyunda olması gereken ana karakter Victoria. Maggie de olağan kısımları rahatlatırken, hasar veren karakterler yalnızca oyunda ne süratle ilerleneceğini etkiliyorlar. Oyunu 1-2 şahısla de yönetim eder halde oynamak mümkün yani.
Karakterlerin toplamda 3 adet yetenekleri var. Düzey atladıkça bunları geliştirmek yahut büyülü silahlarla tesirlerini değiştirmek mümkün. Rogue hariç neredeyse hepsinin özellikleri başka karakterlerle birlikte çalışmak üzerine oluşturulmuş. Örneğin Hawkins attığı okla kalabalık bir güruhu yavaşlatırken, Maggie alan büyüsüyle kaçamayan düşmanlara önemli hasarlar verebiliyor.
Yaratık istikrarı de bu bahiste üzücü değil. Başta çerez niyetine gelen iskeletlerin ötesinde, büyüyüp küçülen mantarlar, oyuncuyu tuzaklara çekmeye çalışan goblinler şeklinde tatlı düşmanlar geliyor.
Bayramda dört Kişi iskeletora girmek
Mythforce’u ister istemez, Gunfire Reborn ile karşılaştırıyorum. GF Reborn kadar güç olmasına karşın bu oyunun temposu çok çok daha düşük. Bazen odadaki düşmanları süratlice temizlerseniz 10 saniye kadar yenilerinin gelmesini bekliyorsunuz mesela. Biraz da yakın – orta ara dövüşlerine yük verildiği için harika bir karakteriniz olsa bile “Ben her şeyi yok ediyorum” hissiyatı asla gelmiyor. Oyun son anına kadar birlikte oynamanızı, dayanak olmanızı ve bir arada takılmanızı koşul koşuyor.
Mythforce hakkında karar vermek için biraz erken zira Erken Erişim’in başında olduğunu çok hissettiriyor. Tekrar eden kısımlar, silah ve özellik çeşitliliğinin azlığı ve tek kişilik oynanmaya uygun olmaması üzere meseleler biraz itici gelse de yakaladığı görsel lisan muazzam. Üretimci Beamdog’un bu oyunun altından kalkabileceğine inancım sonsuz. Yalnızca dört kişilik kadro oyunu mantalitesinin biraz dışına çıkıp Roguelike’ların özünde olan o çok güçlü skill’ler ve değişik build’lere imkân vermeye başlasalar kâfi.
Artılar:
- Görsel lisanı İNANILMAZ
- Kısım dizaynları pek güzel
Eksiler:
- Tek kişilik oynamaya uygun değil
- Şu an sunucuları boş
- Kısımlar tekrar ediyor ve tempo düşük
- Değişik build’ler yapmak mümkün değil
ORTA KARAR: Mythforce şimdilik göründüğü kadar güzel oynanmayan bir oyun. Erken erişimden çıktıktan sonra ne hale gelecek göreceğiz.