Eğer o ayın bomba oyununu incelemiyorsanız genel olarak çok sıra dışı üretimlerin elinize düşme talihi azdır. Firmalar yapımcılardan makul bir oranda para kazandıracak üretimler üretmelerini istiyorlar. Neon White üzere bir oyun için üretimcileri ikna etmeye çalıştığınızı düşünebiliyor musunuz? “Hem Mirror’s Edge üzere olacak hem kart sistemi olacak lakin kartlar silah da olacak. Bir de bunun üstüne ziyadesiyle ustalık isteyen kısımlarla dolu olacak”
Ben bir yatırımcı olsam şahsen bu türlü bir fikre asla para ve vakit ayırmazdım. Tahminen de bu yüzden bir yatırımcı değilim zira Neon White hakikaten eşsiz ve bir o kadar da sıra dışı bir üretim olmuş.
Neon White üzere garip oyunları oynamaya bayılıyorum lakin değişik stillerinden ötürü nasıl bir oyun olduğunu açıklamak da bayağı sıkıntı oluyor. Oyun özünde silahlar içeren bir parkur oyunu. Neon’lar aslında cennette bulunan günahkârlar ve vazifeleri aşağıya geri dönerek oradaki iblisleri avlamak. İblislerin bulundukları bölgeler bahtımıza mükemmel parkurlardan yapılmış. Oyuna ismini veren White da bu avcılardan biri olarak mukadderatını değiştirmeye çalışıyor. Düz bir parkur oyununa nazaran Neon White’ın epey değişik bir öyküsü var. Fazla ayrıntıya girip keyfinizi kaçırmak istemem lakin oyunu biraz da bu yüzden oynadığımı söylersem inanın abartmış olmam.
Diyelim White’ı aldık ve kendimizi bir parkurda bulduk. Artık bu kısımda gezerek bütün şeytanları olabildiğince çabuk temizlemek gerekiyor. Oyunda kullandığınız bütün yetenekler ve silahlar aslında tıpkı kartların içinde toplanmış durumdalar. Bulduğunuz kartlarla düşmanlara farklı silahlarla ateş edebiliyor yahut kartları feda ederek bilinmeyen özelliklerini kullanabiliyorsunuz. Örneğin “Purify” isimli kart 35 kurşunlu bir taramalı tüfek üzere çalışırken, elden çıkarıldığında kalabalık kümeleri anında haklayan bir bomba fırlatılmasını sağlıyor. Yeniden en çok kullanacağınız kartlardan biri olan “GodSpeed”’in Rail Gun gibisi tek vuruşta oturtan ancak yavaş dolan bir tüfek veriyor. “Godspeed” elden çıktığındaysa White neredeyse biri onu tutup da ileri fırlatmış üzere uçar halde buluyor. Elbette oyunda bu kartlar rastgele dağıtılmış değiller. Her kısmın kendine uygun bir stratejisi ve taktiği var. Esasen ilerleyen kısımlarda yalnızca bütün şeytanları temizlemek yahut kısmı bitirmek de kâfi olmuyor. Şayet muhakkak bir mühletin altında kalırsanız bir sonraki kısma geçmeniz mümkün olmuyor. Bu yüzden birebir kısımları tekrar tekrar oynayarak en güzel süreyi yakalamaya çalışmanız gerekiyor. Bazen vakit aralığı o kadar küçük oluyor ki bir saniye erken zıplamanız yahut süratli öldürülen bir düşman kısmı geçip geçmemek ortasındaki farkı yaratabiliyor.
Switch’i vurmasınlar!
Peki bu kadar hassasiyet isteyen bir oyunu Switch’de oynamak ne kadar yeterli bir fikir? Açıkçası ben çok rahat oynayacağımı beklemiyordum lakin nitekim oynanıyor. Öncelikle oyunun çok güzel bir görsel lisanı olduğu halde sistemi çok zorlamadığı için akıcılık meseleleri yok. Nişan almak oyunun kritik noktası ancak bunu da oyun kolunu çevirerek “Gyro” denetimlerle pek rahat biçimde hallediyorsunuz. Elbette bir Klavye-Mouse kadar rahat değil ancak Neon White Switch’te de pek oynanabilir durumda. Oyun saniyede 60 kareyle çalışıyor. Angel Matrix bu akıcılığı sağlamak için oyundaki pek çok modeli ve efekti switch’e özel olarak baştan yapmış. Bu kadar uğraştıklarına da katiyen değmiş. Nintendo oyunlarını saymazsak uzun müddettir birinci kere 60 kareyle akan bir Switch oyunu görüyorum. Bunun Neon White üzere özel bir oyun olması da ekstra bir artı olmuş.
Neon White bütün övgülerime karşın her oyuncuya nazaran bir üretim değil. Şayet kısımları tekrar tekrar oynayıp alternatif rotalar arama ve eksiksiz skorlar yapmaya çalışma fikri hoşunuza gitmiyorsa Neon White’ın size sunabileceği diğer bir şey yok. Tekrar de birbirinin gibisi oyunların yağdığı bu periyotta Neon White üzere oyunu oynadığım için çok fakat çok memnunum. Umarım Neon White’ın başarısı bu usul “riskli ve deneysel” üretimlere ilham olur.